Kręgosłup Jerzego Dobrowolskiego

źródło: TVP/EAST NEWS

Misternie utkana z rozmów i cytatów, bezpretensjonalna, tryskająca humorem, doskonała ikonograficznie opowieść Romana Dziewońskiego przypomina Jerzego Dobrowolskiego, jedną z najwybitniejszych postaci naszego kabaretu

Chociaż odszedł 22 lata temu, kolejne pokolenia ulegają atakom śmiechu, obcując z jego dokonaniami. Głównie ekranowymi („Zezowate szczęście”, „Rejs”, „Nowy”, „Motodrama”, „Kłopotliwy gość”, „Poszukiwany, poszukiwana”), rzadziej radiowymi, gdyż obecne władze Programu III PR z rzadka wznawiają audycje pióra czy też z udziałem Dobrowolskiego. Żal, że ani w telewizji, ani w radiu nie zarejestrowano programów Konia oraz Owcy – zjawisk na firmamencie kabaretu. Dlaczego tak niewiele pozostało – wyjaśnia autor książki, potwierdzając swój talent kronikarski, dokumentacyjny oraz narracyjny.

„Zakończył się tydzień pisania listów. W najbliższym czasie rozpocznie się miesiąc doręczania” – powyższa wiadomość pochodzi z kroniki radiowej „Decybel” emitowanej na antenie radiowej Trójki u progu dekady Edwarda Gierka. Audycję zdjęto z ramówki, gdy władza ludowa w końcu zorientowała się, że autor kpi z absurdów „coraz bardziej nas otaczającej rzeczywistości” (copyright by Kazimierz Rudzki). Taśmy programów skasowano w stanie wojennym. Tym większe więc brawa dla Dziewońskiego za benedyktyńską kwerendę, dzięki której ocalił od zapomnienia humorystyczne perełki, z których lwia część nie tchnie naftaliną.

Choćby taka wiadomość: „W związku z wejściem w życie ustawy o pasożytnictwie społecznym cały szereg osób złożyło podanie o zwolnienie z Komitetu do spraw Radia i...