Niedźwiedzia przysługa

źródło: Rzeczpospolita

Stanisław Cat-Mackiewicz wrócił do kraju w 1956 roku

W świetle dokumentów współpraca Stanisława Cata-Mackiewicza i Włodzimierza Odojewskiego z SB była świadoma i dobrowolna

W swoim tekście „Zagubione proporcje” („Plus Minus” z 22 – 23 sierpnia) Kazimierz Orłoś, polemizując z moją książką „Kryptonim »Liryka«”, broni przed zarzutami o świadomą współpracę z SB swego stryja Stanisława Cata-Mackiewicza i starego przyjaciela Włodzimierza Odojewskiego, głównie dlatego, że są swoi – „bliscy i dobrze mu znani”, ignorując i dezawuując ipeenowskie świadectwa na ich temat. Nie znalazłam jego nazwiska wśród tych, którzy zapoznali się z bogatymi materiałami na temat Cata. Najwyraźniej nie czytał też, skoro brzydzą go ipeenowskie papiery, znakomicie udokumentowanej książki historyka Krzysztofa Tarki „Mackiewicz i inni”.

Mimo nieznajomości nowych źródeł o swoim stryju, nicujących jego dotychczasowy wizerunek, Kazimierz Orłoś broni publicznie jego niezłomnej legendy, niczym Władysław Mickiewicz argumentując, że prawda o Cacie zrobi przykrość jego rodzinie.

Na jakiej podstawie twierdzi więc, że współpracę Cata, bo trudno to inaczej nazwać, usprawiedliwia jego chęć powrotu do kraju, skoro choćby przykład Wańkowicza pokazał, że można było wrócić bez zdrady emigracji i nie za esbeckie pieniądze. Swoje „rozmowy” z SB kontynuował też po powrocie do kraju. Rzeczywiście, nie podpisał zobowiązania i nie pisał sam swoich raportów, mimo to był cenniejszy od wielu formalnie...