Decyduje nie tylko komisja lekarska ZUS

Aby korzystać z uprawnień pracowniczych przewidzianych dla osób niepełnosprawnych, trzeba posiadać ważne orzeczenie o niepełnosprawności

Obecnie w Polsce funkcjonują dwa systemy orzecznicze: system powiatowych i wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności oraz system orzeczniczy ZUS. Niepełnosprawność może też zostać stwierdzona w wyroku sądowym.

Przepisy dotyczące orzekania o niepełnosprawności ulegały zmianom. Dlatego też w obrocie prawnym nadal funkcjonują orzeczenia o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów oraz te wydane przez organy orzecznicze Ministerstwa Obrony Narodowej lub Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, które zachowują ważność tylko w ściśle określonych przypadkach.

Trzy stopnie

Podstawowym aktem regulującym status prawny niepełnosprawnych pracowników jest ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2008 r. nr 14, poz. 92, ze zm., dalej: ustawa o rehabilitacji).

Do realizacji celów w niej określonych ustanawia się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki, stwierdzane w orzeczeniu wydanym przez powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności. Organem odwoławczym są zespoły wojewódzkie.

Osobą niepełnosprawną jest również osoba posiadająca orzeczenie lekarza orzecznika ZUS wydane na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (DzU z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.) o: całkowitej/częściowej niezdolności do pracy, o niezdolności...