Pobieranie pożytków pozwala odróżnić umowy najmu i dzierżawy

Najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. Natomiast dzierżawca bez zgody wydzierżawiającego nie może oddawać przedmiotu dzierżawy osobie trzeciej do bezpłatnego używania ani go poddzierżawiać

Dla dokonania oceny, czy dany stosunek zobowiązaniowy powinien przyjąć konstrukcję umowy najmu czy dzierżawy, kluczowe znaczenie ma kwestia pobierania pożytków. O ile najemca ma prawo korzystania z rzeczy, o tyle dzierżawca może również pobierać pożytki.

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (art. 659 ustawy z  23 kwietnia 1964  Kodeks cywilny; DzU nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej k.c.).

Natomiast przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Pobieranie pożytków stanowi zatem fundamentalny i jednocześnie podstawowy element odróżniający te umowy.

Jakie korzyści

Aby móc ocenić, jaką umowę należy podpisać w określonej sytuacji, należy przede wszystkim zastanowić się, jaki jest nasz cel, tzn. czy zamierzamy wynająć lokal na własne potrzeby, czy będziemy z tego tytułu pobierać pożytki.

Ustawodawca zdefiniował pożytki jako wszelkie korzyści w postaci przychodu (dochodu) uzyskiwane z pewnego przedmiotu prawa lub pewnego prawa podmiotowego w granicach normalnej, prawidłowej gospodarki, bez...