![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pod komendą Sowietów
W chwili zakończenia drugiej wojny światowej polska Marynarka Wojenna była elementem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Operowała z baz w Wielkiej Brytanii. W skład Wojska Polskiego podległego Sowietom ten rodzaj sił zbrojnych początkowo nie wchodził. Zmieniło się to po przekroczeniu Bugu przez Armię Czerwoną
Zalążkiem marynarki wojennej w tzw. Polsce Ludowej stał się formowany od listopada 1944 roku w Lublinie 1. Samodzielny Morski Batalion Zapasowy liczący 43 oficerów oraz 830 podoficerów i marynarzy. Na przełomie marca i kwietnia 1945 roku marynarze batalionu dotarli do Gdańska i Gdyni.
8 kwietnia podniesiono banderę na pierwszej jednostce pływającej – kutrze pilotowym ORP „Korsarz".
7 lipca 1945 roku powołano Dowództwo Marynarki Wojennej w Gdyni. Niebawem odtworzono Dywizjon Okrętów Podwodnych. W jego skład weszły jednostki, które powróciły z wojennego internowania w Szwecji: „Ryś", „Żbik" i „Sęp". Z powodów politycznych istniały zatem dwie polskie floty – w kraju i na Zachodzie, co było ewenementem na skalę światową. Brytyjczycy usiło-wali skłonić polskich żołnierzy i marynarzy do powrotu do Polski, lecz tylko niewielka część się na to zdecydowała. Polska Marynarka Wojenna na Zachodzie została rozwiązana 31 marca 1947 roku.
W kraju odtwarzano flotę pod kuratelą oficerów oddelegowanych z marynarki sowieckiej. Pierwszymi jej dowódcami w 1945 roku byli Rosjanie: kmdr Iwan Szylingowski i kontradm. Nikołaj Abramow. Do szeregów powrócili uwolnieni z niemieckiej niewoli oficerowie marynarki II Rzeczypospolitej. Z tej grupy wywodzili się kolejni dowódcy MW: kontradm. Adam Mohuczy (grudzień 1945 – luty 1947) i...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
