Sejm Niemy 1952

źródło: PAP

22 lipca 1952 roku, gmach Sejmu: niemilknące oklaski, spuszczony wzrok

źródło: PAP

Rok 1947, Międzynarodowe Targi Gdańskie. Eugeniusz Kwiatkowski (pierwszy z lewej) – jeszcze w łaskach

źródło: EAST NEWS

Wolumin dla fasonu: konstytucja PRL w rzeczywistości liczyła drukiem 16 stron

W tym parlamencie wyłonionym w następstwie fałszerstw opozycja spod znaku PSL szybko zamilkła. Potem, pomijając parę wyjątków, na Wiejskiej łykano już wszystko. A jednak dla nowych panów Polski to grono było wciąż podejrzane, za bardzo z dawnego świata

Równo przed 60 laty, 22 lipca 1952 roku, wśród ogłuszających oklasków uchwalono Konstytucję Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Jednak tę „arcydemokrację" zwiastowała anemiczna, ledwie trzydniowa dyskusja, podczas której wszyscy mówcy zgadzali się ze sobą. Zaskakujące było jedno. Naturalnie wszyscy byli „za", ale nad konstytucją głosowało zaledwie 366 posłów Sejmu Ustawodawczego. A w momencie wyborów pięć lat wcześniej było ich 444. A co z resztą?

Czy komuniści lubili parlamentaryzm? Przez dwa pierwsze lata ich rządów arbitralnie wyznaczona Krajowa Rada Narodowa zatwierdzała tuziny często bardzo represyjnych dekretów przygotowanych przez jej prezydium. Wątła opozycja pod postacią Polskiego Stronnictwa Ludowego była zakrzykiwana prostym argumentem: w nowej Polsce nie ma miejsca na „parlamentarny kretynizm".

W teorii wybory z 19 stycznia 1947 roku kończyły ten rewolucyjny okres. Nowy parlament miał się zbierać już nie w byle jakiej sali Romy przy ulicy Nowogrodzkiej, gdzie gromadziła się z rzadka KRN, ale w świeżo odremontowanym gmachu na Wiejskiej. Był tylko jeden drobiazg: te wybory sfałszowano. W efekcie popierane przez większość wyborców PSL Stanisława Mikołajczyka dostało ledwie 10 procent głosów....