Islandia. Zamrożony kryzys

autor zdjęcia: Ana Nance

źródło: Redux

Rejkiawik Nadal bogata stolica wciąż, mimo kryzysu, bogatego państwa

Islandia powoli wychodzi z największego kryzysu w historii. Nie ma już agresywnych banków

Samochody terenowe, przechodnie w markowych ciuchach, eleganckie sklepy – to nie jest obraz kraju pogrążonego w kryzysie. A tak wyglądały ulice Rejkiawiku w środku największej zapaści finansowej. Na ulicach stolicy nie widać było biedy, bo jej w Islandii po prostu nie ma. – Przed upadkiem była jednym z najbogatszych państw świata. Więc nawet jak zbiednieliśmy, to ciągle żyjemy powyżej średniej – mówi Thor Saari, ekonomista, polityk opozycyjnej partii Hreyfingin (Ruch). Zgodnie z nordycką tradycją państwo socjalne było zawsze dobrze rozwinięte i nawet gdy zbiedniało, to bankrutów nie wyrzuca się z domów.

Do największego kryzysu w historii doszło cztery lata temu. 6 października 2008 r. premier Geir Haarde wygłosił orędzie telewizyjne, w którym zaapelował do Boga o ocalenie wyspy. Do kryzysu doprowadziły trzy banki. Nie sposób dokładnie zrozumieć, co i dlaczego robiły. Najkrócej ujął to amerykański dziennikarz Michael Lewis w swojej książce „Bumerang. Podróże po nowym trzecim świecie". Przytacza opis, który usłyszał od islandzkiego rozmówcy. „Załóżmy, że ja mam psa, a ty masz kota. Umawiamy się, że mój pies kosztuje miliard dolarów i twój kot kosztuje miliard dolarów. I sprzedajemy je sobie nawzajem za tę cenę. Teraz już nie jesteśmy właścicielami zwierząt domowych, ale islandzkimi bankami". Lewis, nie on jedyny, poświęcił...