Zagrożona przyszłość OFE

autor zdjęcia: Waldemar Kompała

źródło: Fotorzepa

Istnienie otwartych funduszy emerytalnych jest zabezpieczeniem przed rozrzutnością polityków. To ściana, która zmusza ich do szukania oszczędności. Jeśli jej zabraknie, chęć do reform strukturalnych zmaleje proporcjonalnie do „przejętej" z OFE kwoty – twierdzi publicysta „Rzeczpospolitej"

Nad otwartymi funduszami emerytalnymi zbierają się czarne chmury. Pod pretekstem tak zwanego przeglądu systemu kapitałowego rząd najpierw będzie chciał zawiesić transfer pieniędzy do funduszy, a następnie znacjonalizować oszczędności  osób w wieku od 55. roku życia z drugiego filaru, by ostatecznie go znieść. Będzie to droga na skróty, która przyniesie więcej strat niż korzyści. Jeśli mamy wybór: nasze pieniądze trafiają do ZUS i OFE lub wyłącznie do ZUS, lepiej pozostać przy dwóch filarach.

Fundusze nie mają przyjaciół

W rządzie wicepremierem został właśnie minister finansów Jacek Rostkowski, zagorzały przeciwnik OFE. Minister Michał Boni, który ratował je w 2011 roku, zajmuje się administracją i cyfryzacją. Kierujący resortem pracy Władysław Kosiniak-Kamysz jest politykiem namaszczonym przez PSL, tak więc OFE nie są podstawowym problemem jego elektoratu – może się zgodzić na ich likwidację, w zamian uzyskując obietnicę konserwowania KRUS.

Przyjaciół brakuje też wśród ekspertów i ekonomistów – nie wystarczy tu sam profesor Leszek Balcerowicz. Funduszom coraz rzadziej i ciszej sprzyjają też media. Co ciekawe, nie bronią ich także przedstawiciele instytucji finansowych, które są beneficjentami drugiego filaru lub którym powinno zależeć na jego istnieniu. Nie jest ani...