Przed salą rozpraw, czyli rzecz o punktualności

autor zdjęcia: Paweł Gałka

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: Bartosz Siedlik

źródło: Fotorzepa

Czekanie na wyrok, bo np. trwa narada nad rozstrzygnięciem, jest wpisane w pracę adwokata. A na bezczynność polecam zakup tabletu. Można czytać orzecznictwo, książki czy gazety – polemizuje sędzia.

W „Rzeczpospolitej", która ukazała się 19 marca 2013 r., pojawił się artykuł adwokat Magdaleny Mierzejewskiej pod tytułem „ Sądy czasu nie liczą", który generalnie zarzuca sędziom, że nie szanują czasu innych uczestników  procesu. Muszę niestety nie zgodzić się z większością tez tam zaprezentowanych.

Oczywiście sam jestem fanem punktualności, i gdy spotykam się z osobami, które nie szanują mojego czasu, doprowadza mnie to do irytacji. Rozumiem zatem wyznania Pani mecenas, która ubolewa nad koniecznością oczekiwania na rozpoznanie sprawy czy wydanie wyroku. Mam wrażenie, że z samego tekstu wynika jednak chyba niezrozumienie nie tylko bieżącej sytuacji pracy sądów, ale także pracy pełnomocników.

Po pierwsze, wskazać należy, że sytuacja, gdzie sędzia w nieuzasadniony sposób doprowadza do opóźnienia, zasługuje nie tylko na potępienie, ale także na formalne egzekwowanie prawidłowego prowadzenia procesu. Na złą pracę sędziego można i należy zwracać uwagę poprzez informowanie jego zwierzchników czy w rażących przypadkach także rzecznika dyscyplinarnego czy Krajowej Rady Sądownictwa. Mamy wreszcie skargę na przewlekłość postępowania, gdzie odszkodowania przypomnę wynoszą od minimum 2 tysięcy do nawet 20 tysięcy złotych. I mamy wreszcie biczujący nas Strasburg. Musimy się spieszyć, nawet jak nie chcemy. Społeczeństwo, media domagają się szybkich...