Polak, Tatar – dwa bratanki

źródło: Getty Images

Boom naftowy Baku rozwija się jak XIX-wieczna Łódź

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Budynek Sejmu Kazimierza Skórewicza to synteza dwu okresów życia architekta: azerskiego i polskiego

źródło: AFP

Nezim Hikmet, poeta, komunista, potomek Konstantego Borzęckiego

źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe

Aleksander Mirza Sulkiewicz, legionista przyjaciel Marszałka

Zniknięcie naszego kraju z mapy Europy nie rozluźniło więzi Polski ze światem islamu. Przeciwnie. Dla turkijskich muzułmanów Polacy stali się oknem na Zachód.

Stały i bliski kontakt z Orientem miał wielki wpływ na naszą kulturę, czego najlepszym przykładem jest sarmatyzm. Ale również Polska wniosła wiele do tamtejszej kultury.

Najważniejszym przejawem wyjątkowych relacji I Rzeczypospolitej ze światem islamu jest społeczność muzułmańskich Tatarów żyjących na jej ziemiach od końca XIV w. A nierzadko migrujących do niej z ziem muzułmańskich. Od XVI w. Polska była jedynym krajem zachodnim, w którym muzułmanie mogli żyć bez większych problemów. Polscy Tatarzy, uzyskując równouprawnienie, asymilowali się, lecz jednocześnie zachowali wiarę przodków.

Zniknięcie naszego kraju z mapy Europy nie rozluźniło więzi Polski ze światem islamu. Przeciwnie. Dla turkijskich muzułmanów Polacy stali się oknem na Zachód.

Europejczycy pierwszego kontaktu

Od początku XVIII w. Turcja osmańska była postrzegana jako jeden z najważniejszych sojuszników w walce o wyzwolenie Polski spod rosyjskiej kontroli. Z drugiej strony  rozbiory sprawiły, że wielu Polaków trafiło do krajów muzułmańskich podbitych przez Rosję jako zesłańcy lub w poszukiwaniu chleba. Nierzadko byli oni dla autochtonów „Europejczykami pierwszego kontaktu".

Jan Reychman, jeden z najwybitniejszych polskich turkologów, widział ścisły związek między walką o wolność Polski a modernizacją...