Testament pani Hanki

źródło: TVP

Kaszmirowe rękawiczki do łokcia i platynowe włosy – „Pamiętnik Pani Hanki” w wersji telewizyjnej, A.D. 2013

źródło: Forum

„Rama fabularna„ czy tragiczny finał? Uchodźcy we wrześniu 1939 roku

źródło: NAC

Sylwester 1932 roku w kasynie 1. Pułku Szwoleżerów. Z lewej wznosi rękę gen. Bolesław Wieniawa-Długoszowski. Słodycz życia II RP

Próby wykorzystania twórczości Tadeusza Dołęgi-Mostowicza do tworzenia czarnej legendy II Rzeczypospolitej przyniosły skutki odwrotne do zamierzonych.

Ostatnia powieść najpopularniejszego pisarza przedwojennej Polski ukazała się w odcinkach, na łamach warszawskiej bulwarówki „Express Poranny". Krytycy, którzy dotąd jego prozę mieli raczej w pogardzie, niemal zgodnym chórem wychwalali walory literackie „Pamiętnika pani Hanki". Sensacyjno-romansowa fabuła została podana w zaskakująco finezyjnej formie.  Niedawno mogli przekonać się o tym również widzowie Teatru Telewizji, oglądający sztukę na motywach tej powieści.

Mostowicz bawi się z czytelnikami w ciuciubabkę. Udaje ghostwritera, który usunął z autentycznych memuarów fragmenty godzące w dobre imię osób, instytucji publicznych oraz samej pani Renowickiej. Jak na uczciwego redaktora przystało, zaznacza swe interwencje w tekście. Tak się jednak dziwnie składa, że przypisy – sygnowane skrótem T.D.M. – zamiast usprawiedliwiać postępowanie „kobiety nowoczesnej" jeszcze bardziej ją pogrążają. Pisarz zaprzecza, jakoby w przeszłości łączyło go z bohaterką coś więcej niż przyjaźń. To dementi rzecz jasna każe podejrzewać, że był jednym z jej kochanków. Z komentatora Mostowicz wkrótce awansuje na postać drugoplanową. Gdy pani Hanka błaga go o radę, snuje rozważania o powieściowych schematach, mimochodem zdradzając, jak cała rzecz się zakończy!

Czy narratorka „Pamiętnika" istniała jedynie w wyobraźni pana Tadeusza? Plotkowano, że jej...