Amerykanin z Japonii

źródło: Stuart Isett/Polaris/East News

Autor z widokiem na Nobla i tokijskim smogiem w tle

źródło: Plus Minus

Haruki Murakami, „Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa”, Wydawnictwo Muza, Warszawa, 2013

Proza Murakamiego na Zachodzie uchodzi za kwintesencję japońskości, gdy tymczasem 
w swojej ojczyźnie uważany jest on za pisarza bardzo europejskiego. Żaden jego rodak nie odniósł podobnego sukcesu za granicą.

Skoro o sukcesie mowa, to warto wiedzieć, że w Japonii Haruki Murakami jest bezdyskusyjnym literackim numerem 1. Co jakiś czas bije własne rekordy sprzedaży, a w dniu premier jego powieści przed księgarniami ustawiają się kolejki niczym za czasów Harry'ego Pottera. Wydany właśnie w Polsce „Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa" w ciągu tygodnia od publikacji sprzedał się w 1,5 miliona egzemplarzy i jest szansa, że pobije historyczny wynik „Norwegian Wood" (według „Guardiana" 10 mln sprzedanych egzemplarzy). Zresztą akurat skojarzenie z najpopularniejszą książką japońskiego autora jest tu jak najbardziej na rzeczy. Wiele te dwie powieści łączy: konstrukcja bohaterów, niektóre rozwiązania fabularne i coś, co trudno uchwytne, lecz niezaprzeczalne: klimat.

Puste naczynie

Historia opowiedziana w „Bezbarwnym Tsukuru Tazaki..." z pozoru jest prościutka. Postać tytułowa, 36-letni mężczyzna, postanawia wrócić do czasów młodości. Wtedy to wraz z czwórką przyjaciół (każde z nich, poza Tsukuru, miało w nazwisku jakiś kolor, stąd określenie bohatera mianem bezbarwnego) tworzyli „harmonijny kolektyw". Grupę, której członkowie, mimo że należących do niej chłopaków i dziewczyny łączyły wzajemne fascynacje, mieli swoje uczucia poświęcić dla tej wspólnoty.

Pewnego dnia Tsukuru zostaje niespodziewanie...