Filar przyszłego świata

autor zdjęcia: Dominik Pisarek

źródło: Fotorzepa

Unia Europejska przestała być 
atrakcyjnym wzorcem rozwoju. Dalekowschodnia żądza sukcesów 
w połączeniu z wysokim kapitałem społecznym i nieznanym u nas etosem 
pracy wydają się tam skuteczniejszym zabezpieczeniem przed kryzysem 
– pisze prezes Polskiej Akademii Nauk.

W ciągu ostatnich paru tygodni zdarzyło mi się ze względów zawodowych aż trzykrotnie odwiedzić dalekie kraje azjatyckie – Japonię, Chiny i Koreę Południową. Dwie dekady temu mieszkałem przez dwa lata w Tokio, odwiedzałem wtedy, a także później, wiele innych państw tamtego regionu.

Oczywiście te dawne doświadczenia wraz z krótkimi obecnymi pobytami to za mało, aby przedstawiać jakieś definitywne oceny sytuacji w tych krajach. Na parę refleksji jednak się odważę.

Czarny obraz

Na podstawie informacji z polskich mediów miałem przed wyjazdami wrażenie dość krytycznej oceny rzeczywistości we wszystkich powyższych krajach, oczywiście w każdym z różnych powodów. W Chinach – autorytarna władza deklarująca nigdy nierealizowane reformy polityczne, trwałe problemy etniczne, ponad 100 mln ludzi żyjących w ubóstwie, przegrzana gospodarka i nieuchronne spowolnienie wzrostu, kolosalne zanieczyszczenie środowiska naturalnego, w tym powietrza w Pekinie przekraczające często kilkudziesięciokrotnie wszelkie dopuszczalne normy.

W Japonii – kryzys gospodarczo-finansowy zapoczątkowany przez tzw. bubble economy z początku lat 90. (wtedy tam mieszkałem), trudna debata o przyszłości energetyki w kontekście awarii w Fukushimie, częste zmiany rządów, spory terytorialne właściwie ze wszystkimi sąsiadami, nadmierny konserwatyzm obecnego premiera symbolicznie...