Morderca zza biurka

źródło: AFP

Natchniony orator. Wszyscy totaliści XX wieku uwielbiali skórzane płaszcze, ale nazistowskie były najlepiej skrojone...

źródło: Forum

Taktyczne negocjacje ze słowiańskimi podludźmi. Wizyta w Warszawie i spotkanie z marszałkiem Józefem Piłsudskim, czerwiec 1934 roku

źródło: Plus Minus

źródło: Plus Minus

źródło: Plus Minus

źródło: AFP

Dwie strony z systematycznie prowadzonego „Dziennika”

Pisanie „Dzienników" było dla Goebbelsa bardzo opłacalnym interesem. Centralne wydawnictwo partyjne wypłacało w ratach słoną zaliczkę na poczet druku całości.

Panie profesorze, skąd ta fascynacja Goebbelsem?

Eugeniusz Cezary Król, historyk, tłumacz: Słowo „fascynacja" nie jest dobre. Moje zainteresowanie Goebbelsem i klasą polityczną, którą reprezentował, wynika z faktu, że od dawna, niemal od dzieciństwa, interesowałem się problematyką historii najnowszej. A to ze względu na doświadczenie pierwotne – na toczone często dyskusje rodzinne koncentrujące się wokół problematyki wojennej.

Ale żeby od razu upowszechniać propagandystę Hitlera?

Znaczna część moich zainteresowań dotyczy okupacji niemieckiej. Siłą rzeczy uwagę skupiłem na narodowym socjalizmie i tym porządku, który próbował on, z pewnym sukcesem, zaprowadzić w Europie i w Polsce. Dlatego Goebbels, ze względu na rangę w hitlerowskiej elicie władzy, niejako automatycznie pozostawał w polu moich zainteresowań badawczych. Na studiach miałem do czynienia z osobami, które nauczyły mnie obchodzić się ze źródłami o charakterze relacyjnym. Źródła takie: dzienniki, pamiętniki, wspomnienia, są przekazami wysoce subiektywnymi, które wymagają konfrontacji i weryfikacji. Ale są to źródła istotne. Należą do nich także „Dzienniki" Josepha Goebbelsa.
...