![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wezwań z urzędu skarbowego lepiej nie lekceważyć
Podatnik, który nie stawi się na żądanie fiskusa, sporo ryzykuje. Może go to kosztować nawet 2800 zł. Tyle wynosi maksymalna stawka kary porządkowej.
Ordynacja podatkowa przyznaje możliwość nakładania na podatników kary porządkowej, czyli swoistej sankcji służącej dyscyplinowaniu. Z art. 262 ordynacji wynika, że strona, jej pełnomocnik, a także świadek lub biegły mogą zostać ukarani, jeśli mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny (mimo że byli do tego zobowiązani) lub bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności (np. okazania automatu do gier celem sprawdzenia; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 15 kwietnia 2014 r., II SA/Bk 1220/13). Kluczową przesłanką nałożenia kary porządkowej jest bezzasadna odmowa dokonania konkretnej czynności procesowej przez stronę. Nie chodzi jednak o to, czy w przekonaniu strony mogła ona temu obowiązkowi sprostać, lecz o istnienie faktycznych przeszkód w jego wykonaniu (wyrok WSA we Wrocławiu z 19 marca 2014 r., III SA/Wr 17/14).
Kara grozi także za opuszczenie bez zezwolenia organu miejsca przeprowadzenia czynności przed jej zakończeniem.
Muszą być powody
Fiskus nie może jednak stosować kary porządkowej według własnego widzimisię. Musi mieć ku temu powody. To, że podatnik nie pojawi się w urzędzie skarbowym, nie oznacza jeszcze, że można go ukarać karą porządkową. Podstawowym warunkiem jest...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
