![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
O wysokości daniny decyduje sposób pomiaru
Procedury. W przypadku budynków należna do zapłaty kwota podatku od nieruchomości jest uzależniona od ich powierzchni użytkowej. Dlatego tak ważne jest prawidłowe jej wymierzenie. Podatnicy niejednokrotnie mają z tym problemy.
Ustawodawca opracował autonomiczną definicję powierzchni użytkowej budynków. Co ważne, nie jest ona tożsama ze stosowanymi w budownictwie. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: ustawa), powierzchnią użytkową budynku lub jego części jest powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.
W całości tylko powyżej 2,2 m
Artykuł 4 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania dla budynków lub ich części jest powierzchnia użytkowa. Budynkiem jest natomiast obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Dlatego, aby prawidłowo ustalić wysokość podatku, podatnik powinien zmierzyć należący do niego budynek.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy, powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50 proc., a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
