Lewica w szpagacie

autor zdjęcia: Radek Pasterski

źródło: Fotorzepa

Nie da się zliczyć, ile razy w minionym ćwierćwieczu Adam Michnik cytował „Potęgę smaku” Herberta, broniąc tych, którzy potrafili „wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo”, uznając za cnotę najwyższą wierność swojemu sumieniu. Jak to się ma do formułowanego dziś często zalecenia: „Lekarze mają zostawiać swoje poglądy w poczekalni przychodni”? – zastanawia się autor

Jak to możliwe, że głosicielki 
hasła „Mój brzuch, moja sprawa" są dziś zachwycone frazą „prawo 
i porządek", a entuzjaści twórczości nonkonformistów zanoszą się śmiechem 
na dźwięk frazy „wierność samemu sobie"? – pyta publicysta „Rzeczpospolitej".

Podczas kolejnej odsłony sporu o dopuszczalność aborcji jej zwolennicy po raz pierwszy tak dobitnie zakwestionowali samą ideę odwoływania się do sumienia. Doszła też przy tej okazji do głosu ich przychylność dla rozwiązania popularnego, niestety, w pierwszej połowie XX wieku zakazu pracy ze względu na przekonania.

Fraza boleśnie znajoma

Nowe rozwiązania nie zostały jeszcze zaproponowane na poziomie legislatywy: można by rzec, że praktyka wyprzedziła w tej kwestii założenia ustrojowe w chwili podjęcia przez prezydent Warszawy decyzji o zwolnieniu ze stanowiska dyrektora szpitala św. Rodziny prof. Bohdana Chazana. Żywiołowy entuzjazm, jaki wywołała ta decyzja (słynne już twitterowe „Hurra!" Moniki Olejnik i dziesiątki bliźniaczych reakcji), pokazuje jednak, że sam koncept „zwolnienia za przekonania" (i zgodne z nimi postępowanie) wydaje się liberałom nowej generacji czymś tak oczywistym, że nieskłaniającym do żadnej refleksji.

Czego zaś nie napisze (jeszcze) Monika Olejnik, pisze dzisiejszy suweren, czyli stugębna internetowa opinia publiczna: na forach króluje, podejmowany przez kolejnych publicystów, postulat: „Mają przestrzegać prawa (w domyśle: dopuszczającego aborcję), a jeśli się nie podoba – wynocha ze szpitala! Albo niech nie studiują medycyny, niech idą do seminarium!".

Logika tego wywodu ma słabe punkty, istnieje też jeszcze na szczęście prywatna...