Nieleczona schizofrenia pokona chorego i jego bliskich

źródło: Archiwum

prof. Bartosz Łoza, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego

źródło: Archiwum

prof. Piotr Gałecki, krajowy konsultant w dziedzinie psychiatrii

źródło: Archiwum

prof. Agata Szulc, kierownik Kliniki Psychiatrycznej WUM

źródło: Archiwum

dr Tomasz Tafliński, psychiatra z Instytutu Psychiatrii i Neurologii

źródło: Archiwum

Ewa Nurzyńska, wicedyrektor Departamentu Orzecznictwa Lekarskiego ZUS

źródło: Archiwum

poseł Tomasz Latos, przewodniczący sejmowej Komisji Zdrowia

źródło: Archiwum

Wojciech Matusewicz, prezes Agencji Oceny Technologii Medycznych

źródło: Archiwum

prof. David Danko, kierownik działu badań na Uniwersytecie Corvinus w Budapeszcie i szef Ideas & Solutions

źródło: Archiwum

dr Bence Nagy, szef Healthware na Węgrzech

źródło: Archiwum

O sytuacji chorych na schizofrenię, jej konsekwencjach dla bliskich, społeczeństwa i budżetu państwa rozmawiają uczestnicy debaty „Rzeczpospolitej”

Z punktu widzenia systemu dążącego do oszczędności chory na schizofrenię to pacjent idealny. Nie tylko nie pójdzie pod Sejm i nie będzie walczył o siebie, nie skorzysta nawet z przysługującego mu leczenia, bo tylko 60 procent chorych realizuje receptę, a po miesiącu ponad połowa z nich przestaje przyjmować leki. Taka jest specyfika choroby, której pacjenci w większości nie są świadomi. Tymczasem dobrze leczony pacjent ze schizofrenią, z odpowiednim wsparciem otoczenia, może wrócić do aktywności zawodowej i społecznej, wrócić do życia.

Na schizofrenię cierpi od 25 do 50 mln ludzi na świecie. W Polsce choruje około 400 tys. osób. – Niestety, zdiagnozowana jest tylko połowa z nich. O pozostałych nic nie wiemy, choć słyszymy o przypadkach przykutych do kaloryfera pacjentów – mówi prof. Bartosz Łoza, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Z przeprowadzonych przez CBOS badań wynika, że co drugi Polak nic nie wie o tej chorobie, a co czwarty nigdy nie słyszał nawet tego słowa. Tymczasem jest ona ogromnym problemem społecznym, medycznym i ekonomicznym.

– Początek choroby przypada w okresie późnej adolescencji, czyli u człowieka, który kończy studia, nie zaczął jeszcze pracy, nie ma ubezpieczenia. I to jest pierwszy problem – mówi prof. Piotr Gałecki, krajowy konsultant w dziedzinie psychiatrii. Choroba charakteryzuje się występowaniem tzw. objawów psychotycznych, takich jak urojenia, omamy słuchowe, wzrokowe, które zniekształcają odbiór rzeczywistości. U niektórych objawy mogą być niespecyficzne, np. chory rezygnuje z dotychczasowych pasji, powoli wycofuje się z życia rodzinnego i towarzyskiego, okazuje chłód emocjonalny najbliższym. – Jedną z najlepiej udowodnionych teorii powstania choroby jest teoria neurorozwojowa, która postuluje, że jeśli w życiu płodowym dojdzie do uszkodzeń w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, w przyszłości można zachorować – dodaje...