Demokracja na niby

autor zdjęcia: Maciej Skawiński

źródło: Fotorzepa

Propozycja powołania Rady Dialogu Społecznego nie poprawia stosunków między pracodawcami a pracownikami 
– pisze socjolog.

Na początku kwietnia zakończone zostały prace nad projektem ustawy ministra pracy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego. Dotyczy on kluczowej dla funkcjonowania państwa i gospodarki instytucji uzgadniania interesów między pracodawcami i pracownikami. Jednocześnie projekt ten jest wyrazem dość powszechnej wśród polskiej klasy politycznej tendencji do tworzenia instytucji „na niby".

Fikcja reprezentacji

W krótkiej perspektywie interesy pracodawców (kapitał) i pracowników są sprzeczne: pierwsi dążą do powiększania zysku, drudzy zaś – do wzrostu wynagrodzeń. Rozpatrując rzecz w dłuższym horyzoncie czasu i w perspektywie rozwoju całości gospodarki, interesy te dają się ze sobą pogodzić – dla obu zbiorowości celem wspólnym jest zapewnienie optymalnych warunków rozwoju gospodarki. Taki też powinien być cel strony rządowej. Jego realizacja wymaga odpowiedniej oprawy instytucjonalnej. Projekt takiej oprawy nie stwarza – efektem jego ewentualnej realizacji będzie powołanie do życia – ograniczającej porozumienie – instytucjonalnej wydmuszki.

Według propozycji projektodawców Radę Dialogu Społecznego tworzy się jako forum trójstronnej współpracy dla poprawy jakości formułowania i wdrażania polityk oraz budowy społecznego porozumienia. Art. 1 i następne określają jej kompetencje, które...