Który organ jest właściwy do udzielenia świadczeń

źródło: materiały prasowe

Robert K. Adamczewski

Przepisy wskazują, że właściwy jest zawsze organ gminy miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej 
w dniu ubiegania się o świadczenia. Problem pojawia się wtedy, gdy taka osoba nie ma formalnie miejsca zamieszkania.

Przepisy ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (dalej: u.p.s.) w sposób jasny – jak mogłoby się wydawać – regulują kwestie właściwości miejscowej organu do załatwienia wniosku podmiotów ubiegających się o świadczenia z pomocy społecznej (np. skierowanie do domu pomocy społecznej czy przyznanie zasiłku stałego). Co do zasady właściwy jest zawsze organ gminy miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej w dniu ubiegania się o świadczenia. W praktyce pojawia się jednak bardzo wiele wątpliwości. Przykładowo, co w sytuacji, gdy zainteresowany jest osobą bezdomną, czyli nie ma formalnie miejsca zamieszkania? Wątpliwości budzi także samo rozumienie pojęcia „zamieszkiwanie" – czy jest to faktyczne przebywanie czy może jednak zameldowanie pod danym adresem.

Zamiar stałego pobytu

Zgodnie z art. 101 ust. 1 u.p.s. właściwość miejscową gminy zobowiązanej do rozpoznania sprawy dotyczącej świadczenia z pomocy społecznej ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Przy czym ustawa nie definiuje pojęcia „miejsce zamieszkania". Oznacza to, że należy je rozumieć zgodnie z ogólną definicją tego terminu zawartą w przepisach kodeksu cywilnego, który w art. 25 stanowi, że miejscem zamieszkania osoby jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Stały pobyt z kolei to przebywanie w danej miejscowości w...