Handlarz śmiercią czy dobroczyńca ludzkości?
Działalność Alfreda Nobla była jak nitrogliceryna, która może zabijać, ale może też służyć jako lek ratujący życie w razie zawału serca.
Protoplastą rodu Noblów był żyjący w latach 1630–1702 Olaf Rudbeck, lekarz, uczony, humanista i profesor uniwersytetu w Uppsali. Pierwotnie nazwisko przodków Alfreda Nobla brzmiało Nobelius, po czym zostało zmienione na Nobel. Rodzice Alfreda – Immanuel Nobel i Andriette Ahlsell – mieli jeszcze trzech synów: Roberta, Ludwika i Emila.
Immanuel był przemysłowcem, inżynierem, budowniczym budynków i mostów w Sztokholmie oraz wynalazcą m.in. centralnego ogrzewania, kaloryferów oraz obrotowej maszyny do obróbki sklejki. Pracował także nad udoskonalaniem silnika parowego, jednak jego prawdziwą pasją, którą zaraził swojego syna Alfreda, były materiały wybuchowe. Po licznych niepowodzeniach finansowych w Szwecji wyruszył w 1838 r. do Rosji, dokąd trzy lata później sprowadził całą rodzinę. Jedyną szkołą, do której uczęszczał Alfred Nobel, była Jacobs Apologistic School w Sztokholmie. W Rosji prywatnych lekcji udzielał mu chemik Mikołaj Zinin, który zasłynął jako wynalazca otrzymanej z nitrobenzenu aniliny.
Warsztat mechaniczny, który Immanuel Nobel założył w Sankt Petersburgu, zaopatrywał w broń armię rosyjską. W czasie wojny krymskiej (1853–1856) car Mikołaj I i naczelne dowództwo armii zaakceptowało jego pomysł, aby zaminować ujście Newy do Zatoki Fińskiej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta