Słowiańska Atlantyda

źródło: Rzeczpospolita

Artystyczna wizja hiperborejskiej osady, łącząca w sobie elementy mitologii hinduskiej, perskiej i wschodniosłowiańskiej. W eposie „Mahabharata” nieznane miejsce nazwane „państwem wiecznego szczęścia” lub „krainą błogosławionych” znajduje się na północnych stokach góry Meru

źródło: Wikipedia

Merkator (1512–1594), flamandzki kartograf, umieścił Hiperboreę na środku Oceanu Arktycznego

Kim jesteśmy i skąd przybyliśmy? Może pochodzimy od ludów zamieszkujących Hiperboreę?

W przeciwieństwie do mitu o Atlantydzie, spopularyzowanego przez Platona i współczesną popkulturę, legenda o Hiperborei jest mniej znana, choć równie ciekawa, i mówi m.in. o jej związkach z przodkami Słowian. Dowody istnienia północnej kolebki ludzkości mają swoje odbicie w mitologii greckiej, hinduskiej i irańskiej.

Na tropie Hiperborei

Czy przed światem nam współczesnym istniała globalna cywilizacja zamieszkująca wspólny prakontynent? Takie i podobne pytania nauka stawia od zawsze, ponieważ człowiek – istota z natury ciekawa – chciałby poznać swoje pochodzenie. Próby dotarcia do początków rodzaju ludzkiego rozpoczęły się już w świecie antycznym i trwają do dziś z niesłabnącym zainteresowaniem opinii publicznej. Starożytny filozof Platon był autorem mitu o Atlantydzie, wysoko rozwiniętej cywilizacji zamieszkującej ląd na Oceanie Atlantyckim. Atlantydzi dysponowali ogromną wiedzą we wszystkich dziedzinach życia, ich państwo zaś stanowiło utopijną doskonałość. Niestety, w wyniku bliżej nieznanej katastrofy o planetarnym rozmiarze Atlantyda pogrążyła się w wodnych odmętach. Czy, jak sugerował Platon, była to kara za chęć dorównania bogom? Tego się z pewnością nie dowiemy, ale raz zasiane ziarno ciekawości zakiełkowało wytrwałymi poszukiwaniami...