Naziści w Ameryce

źródło: Wikipedia

Przemarsz bundowców ulicami Nowego Jorku na wiec, który odbył się w Madison Square Garden 20 lutego 1939 r.

Ten epizod w dziejach Stanów Zjednoczonych bywa przemilczany: przed wybuchem II wojny światowej w USA przez kilka lat prężnie działał Niemiecko-Amerykański Bund.

Apogeum świetności Bundu to był początek roku 1939. Co prawda, liczba oficjalnie zarejestrowanych członków tej nazistowskiej organizacji nie przekroczyła 10 tys., ale sympatyków miała coraz więcej. Budziła niepokój wśród miejscowych władz, a wśród mieszkańców – niechęć i dezaprobatę. Zanim jednak się z nią rozprawiono, przez kilka lat jej założycielowi – Fritzowi Kuhnowi – marzyło się obalenie rządu Stanów Zjednoczonych i zastąpienie go nazistowską dyktaturą. Trzon nowych władz mieli stworzyć działacze Bundu, niemieccy imigranci.

Uciekinier z Niemiec

Fritz J. Kuhn urodził się 15 maja 1896 r. w Monachium jako jedno z dwanaściorga dzieci Karla i Anny Kuhnów. W czasie I wojny światowej walczył na froncie zachodnim, za co został odznaczony Krzyżem Żelaznym Pierwszej Klasy. W 1921 r. zapisał się do NSDAP. Rok później uzyskał tytuł magistra inżyniera chemii Uniwersytetu Monachijskiego. Swoją pierwszą poważną pracę podjął (dzięki wstawiennictwu ojca) u Reinholda Spitza, żydowskiego fabrykanta, którego zakład odzieżowy mieścił się przy tej samej ulicy co firma Karla Kuhna. Fritz odpowiadał za spedycję bel materiału. Młodemu Niemcowi nie wystarczała jednak comiesięczna pensja, zaczął więc okradać swego pracodawcę: z każdej beli odcinał kilka metrów tkaniny...