Warunek 25 proc. obrotu krajowego nie jest decydujący

Jeżeli przedsiębiorca normalnie zatrudnia znaczną liczbę wszystkich pracowników w Polsce oraz w znacznej proporcji realizuje typowe krajowe umowy inwestycyjne lub handlowe w porównaniu do kontraktów zagranicznych, to pracownicy delegowani do pracy u pracodawców użytkowników w innym państwie Unii Europejskiej powinni podlegać polskiemu ustawodawstwu ubezpieczeń społecznych, choćby obrót pracodawcy tymczasowego ze znaczącej ilościowo normalnej działalności krajowej był niższy niż 25 proc. obrotów.

Taki pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku wydanym 18 listopada 2015 r. w składzie 7 sędziów (II UK 100/14).

Sprawa dotyczyła spółki mającej siedzibę i prowadzącej działalność w Polsce oraz za granicą, zajmującej się wyszukiwaniem miejsc pracy oraz pozyskiwaniem pracowników, współpracującej z przedsiębiorcami za granicą i w Polsce poprzez delegowanie do nich pracowników. Administracja, kadry, księgowość i marketing wnioskodawcy były prowadzone w Polsce. Znaczącą większość dochodów spółka uzyskiwała za granicą. Tam też zatrudniała większość pracowników. Liczba kontraktów realizowanych za granicą kilkakrotnie przewyższała te realizowane w Polsce. Natomiast obrót osiągany przez spółkę z działalności w Polsce utrzymywał się na poziomie 12 proc. obrotów całkowitych.

Sąd rejonowy uznał, że nie można przyjąć, iż odwołująca się spółka normalną działalność – stanowiącą element podlegania krajowemu systemowi ubezpieczeń społecznych – prowadziła w Polsce. Świadczyło o tym przedłożone przez spółkę zestawienie jej obrotów oraz liczby kontraktów zrealizowanych...