Cerkiewny koniec rewolucji październikowej

Po niemal stu latach utworzona przez „białą emigrację" rosyjska Cerkiew w Europie dołączyła do patriarchatu moskiewskiego.

Sobór św. Aleksandra Newskiego w Paryżu jest sercem rosyjskiego prawosławia w Europie Zachodniej. Jego powstanie osobiście aprobował Napoleon III Bonaparte, a mieszkający w Europie zamożni Rosjanie zrzucali się na jego budowę. Nawet car Aleksandr II ze środków prywatnych przekazał 150 tys. franków w złocie i udał się osobiście na jego otwarcie w 1861 r., które miało symbolizować pojednanie Rosji i Francji po wojnie krymskiej. Dlatego po rewolucji bolszewickiej i morderstwie ostatniego rosyjskiego monarchy sobór stał się centrum duchowym „białej emigracji".

To tam pobrali się Pablo Picasso i rosyjska baletnica Olga Chochłowa, tam odbywały się uroczystości pogrzebowe m.in. wybitnego rosyjskiego śpiewaka operowego Fiodora Szalapina, jednego z dowódców „białej armii" gen. Iwana Denikina, pisarza i noblisty Iwana Bunina i barda Bułata Okudżawy. Od niemal stu lat mieści się tam siedziba Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich, który przez niemal 90 lat należał do patriarchatu konstantynopolitańskiego z siedzibą w Stambule. Od kilku dni jest już pod jurysdykcją Rosyjskiej Cerkwi...