Polskie ślady skarbu templariuszy

źródło: Wikipedia

źródło: Muzeum Narodowe w Krakowie

„Uczta u Wierzynka”, obraz namalowany przez Bronisława Abramowicza w 1876 r.

źródło: Wikipedia

Hugues de Payns – francuski krzyżowiec, pierwszy wielki mistrz zakonu templariuszy w latach 1118–1136

W nocy z 12 na 13 października 1307 r. z portu w La Rochelle wypłynęła flotylla okrętów z czerwonymi krzyżami na żaglach. Z chwilą zniknięcia jej za horyzontem narodziła się legenda najsłynniejszej fortuny w dziejach świata.

Salomon, zgodnie z tekstem biblijnym, uchodził za jednego z najbogatszych władców starożytnych, czego dał dowód, budując wspaniałe sanktuarium przeznaczone do godnego przechowywania największej relikwii żydowskiej: Arki Przymierza. Wykonana z cedrowego drewna skrzynia miała ściany z obu stron obite złotą blachą, a wszystkie znajdujące się wewnątrz przedmioty były wykonane ze szlachetnych materiałów.

Nad wspaniałym dziełem zawisło fatum. Kilkadziesiąt lat po uroczystym otwarciu została obrabowana przez egipskiego faraona. Straty nie były duże dzięki ukryciu najcenniejszych skarbów w zakonspirowanym systemie lochów wydrążonych w skale pod fundamentami.

W 586 r. p.n.e. babiloński król Nabuchodonozor zdobył i spalił Świątynię, a mieszkańców uprowadził w niewolę. Do lochów jednak nie trafił, dzięki czemu, gdy po powrocie z niewoli babilońskiej perski król Cyrus Wielki odbudował budowlę, strażnicy wydobyli z nich bezcenne precjoza.

Druga Świątynia była skromniejsza od Pierwszej i nie skrywała już w swych podziemiach Arki Przymierza. Wykonana z akacjowego drewna skrzynia zawierająca tablice z boskimi przykazaniami, laskę Mojżesza i puchar w manną zaginęła lub została ukryta gdzieś poza lochami.

Przez kolejne 500 lat sanktuarium było odnawiane, zdobywane, przebudowywane, nawet zamieniono je na jakiś czas na obiekt kultu Zeusa....