Pusta faktura, przelew i odpowiedzialność

źródło: Rzeczpospolita

Zgodnie z treścią art. 299 § 7 kodeksu karnego w razie skazania za przestępstwo prania brudnych pieniędzy sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio 
albo pośrednio z tego przestępstwa.

Truizmem jest twierdzenie, że obrót tzw. pustymi fakturami, nieodzwierciedlającymi rzeczywistych czynności gospodarczych, jest zakazany i podlega karze, podobnie jak pomniejszenie podatku należnego o kwotę podatku VAT wykazaną na takich fakturach. W zakresie, w jakim za pustą fakturą idą środki pieniężne, mające na celu nadanie pozorów legalności nieistniejącym transakcjom gospodarczym, w rachubę wchodzić może dodatkowo odpowiedzialność karna za „pranie brudnych pieniędzy", o czym mowa w art. 299 kodeksu karnego. Pogląd ten przyjął się już w orzecznictwie sądowym (wyrok SA w Katowicach z 22 czerwca 2018 r., sygn. II AKa 148/18; wyrok SA w Katowicach z 21 lipca 2016 r., sygn. II AKa 216/16).

Cała kwota

Jak wynikałoby z wyroku SA w Katowicach z 9 października 2014 r., (sygn. II AKa 204/14), obligatoryjnym przepadkiem przedmiotów pochodzących z przestępstwa na podstawie art. 299 § 7 k.k. objęta jest w tym przypadku cała kwota będąca przedmiotem przelewów. Stanowisko to leży u podstaw aktualnej praktyki organów ścigania, które zabezpieczeniem majątkowym na mieniu podejrzanych obejmują całą kwotę wykazaną na pustych fakturach. W kontekście tym znamienne jest orzeczenie...