Czy idziemy w stronę stagflacji

Witold M. Orłowski Przyznanie się do własnych porażek nie jest przyjemne. 
Ale rządzący muszą zdać sobie sprawę z tego, że jeśli Polska utknie w stagflacyjnej pułapce, nawet telewizja publiczna nie zdoła tego problemu ukryć.

Spór o sądy przysłonił fakt, że z gospodarki płyną bardzo niepokojące sygnały. Z jednej strony wzrost PKB wyhamował prawie do zera (wzrost mierzony z kwartału na kwartał, z uwzględnieniem czynników sezonowych). Z drugiej strony inflacja w styczniu sięgnęła 4,4 proc. w skali 12 miesięcy. To poziom nienotowany od lat, niemal 1 pkt proc. ponad górną granicą inflacji dopuszczanej przez NBP.

Czy mamy do czynienia tylko z krótkookresową zadyszką, która szybko minie, czy z głębszymi problemami? W którą stronę zmierza po czterech latach realizacji rządowej strategii na rzecz odpowiedzialnego rozwoju (SOR) polska gospodarka?

Krótka i dłuższa perspektywa

Nie ma wątpliwości, że bezpośrednią przyczyną gwałtownego wyhamowania wzrostu PKB są czynniki niezależne od polityki gospodarczej Polski, wynikające głównie z przemysłowej recesji w Niemczech. Na razie u naszego sąsiada nie widać wyraźnych oznak poprawy sytuacji, więc niemal pewne jest dalsze spowolnienie wzrostu w pierwszych kwartałach 2020 r.

Bardziej złożona jest ocena inflacji. O obserwowany dziś dynamiczny wzrost cen trudno obwiniać świat – inflacja w strefie euro pozostaje niska, podobnie jak światowe ceny ropy. Skok inflacji częściowo wynika z czynników od nas niezależnych, np. polityki klimatycznej UE czy kiepskich warunków pogodowych.

Nie ma jednak...