Ulga na złe długi

Ulga tego typu jest już podatnikom znana, bowiem od kilkunastu lat funkcjonuje na gruncie ustawy o VAT. Wydawać by się mogło, że w związku z tym nowe przepisy nie będą sprawiały kłopotów. Okazuje się jednak, że ich treść wciąż może budzić wątpliwości.

Zmienione przepisy m.in. ustaw o CIT i PIT, statuujące „ulgę na złe długi", obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

Pod tym pojęciem należy rozumieć przepisy regulujące korektę wysokości podstawy opodatkowania lub strat w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami o zapłatę świadczenia pieniężnego z tytułu transakcji handlowej. Nowe przepisy mają z jednej strony zniechęcać niesolidnych dłużników do zalegania z zapłatą, z drugiej zaś dawać wierzycielom prawo do zmniejszenia dochodu (zwiększenia straty) o wartość nieuregulowanej należności. Ustawodawca zdecydował, że w przypadkach wskazanych w ustawie, korekcie podlegać będzie podstawa opodatkowania, przy czym w odniesieniu do wierzycieli korekta ta ma charakter fakultatywny (rodzaj ulgi), a w odniesieniu do dłużników obligatoryjny (charakter sankcji).

W zeznaniu rocznym lub w zaliczce

Zgodnie z obowiązującymi od 1 stycznia 2020 r. przepisami art. 18f ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT i odpowiednio art. 26i ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT z punktu widzenia dłużnika podstawa opodatkowania podlega zwiększeniu o, zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów, wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego, w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało uregulowane. Przy czym...