Zasada budowy zaufania w postępowaniu administracyjnym

Jeśli zasada zaufania do władzy publicznej ma poprawnie funkcjonować, to obowiązek jej przestrzegania dotyczy nie tylko władzy, która stosuje prawo – organów administracji publicznej, ale także tej, która stanowi prawo.

Jest dla nas splendorem, że Konstytucja 3 Maja z 1791 r. była drugą konstytucją w świecie, po konstytucji Stanów Zjednoczonych. Analogicznie jest z regulacją prawną dotyczącą trybu załatwiania spraw przez administrację. Pierwsza była ustawa austriacka z 1925 r., druga to Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym – rozporządzenie z mocą ustawy. Rozporządzenie nie zawierało zasad ogólnych.

Zasady ogólne w nowym kodeksie

Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, który wszedł w życie 1 stycznia 1961 r., po raz pierwszy zawierał regulację określaną jako zasady ogólne. Było ich siedem, w tym zasada budowy zaufania. Przepis art. 6 stanowił: Organy administracji państwowej powinny prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa. Zastosowano określenie administracja państwowa, gdyż w tamtym czasie były jednolite organy administracji państwowej. Pojęcie administracja publiczna funkcjonuje dopiero od roku 1990, gdy wykreowano administrację samorządową, odrębną od administracji rządowej.

Komentując zasadę budowy zaufania J. Starościak stwierdził: Na pierwszy rzut oka zawiera mało konkretną regułę postępowania, wyraża tylko postulat co do atmosfery, jaka powinna panować w urzędzie, jest to zagadnienie humanizacji stosunków w...