Język przeciw tęczowym

źródło: materiały prasowe

Pojęcie „ideologia LGBT” nietrudno skojarzyć z niebezpieczną organizacją i „tęczową zarazą”, a mówimy o ok. 2 milionach ludzi

Ograne sztuczki werbalne pomagają w Polsce robić wroga z mniejszości seksualnych.

Społeczność LGBT powinna przyjąć za nazwę przymiotnik albo rzeczownik czytelny jako określenie ludzi. Nie ten skrótowiec, który brzmi jak symbol chemiczny, nazwa stronnictwa bądź marka telewizora. Jego pierwotny, angielski sens jest wprawdzie jasny: chodzi o lesbijki, gejów, osoby bi- i transseksualne – luźny zbiór indywidualności. Ale język polski przyzwyczaja nas, że skrótowiec określa „nie ludzi". Odruchowo mówimy o „tym LGBT" zamiast o „tych". A przez to blisko dwóch milionach Polaków, którzy podświadomie kojarzą się z „czymś".

Zwłaszcza podczas kampanii wyborczych osobistości od wójtów do prezydenta utożsamiają ich z rzekomą „ideologią". Zyskują tym poparcie nie tylko u przeciwników abstrakcji. Także u ludzi, którzy (w myśl transparentu na wiecu wyborczym) chcą zwyczajnie „pogonić pedała". A przez to (jak mówiła „Onetowi" Dominika Dudek, prezes elekt Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego) wśród osób homoseksualnych rośnie lęk. To...