Ostatni taki dwór w Europie

źródło: Massimiliano Migliorato/CPP/Polaris/east news

Scentralizowana struktura Kościoła to wielki atut w zglobalizowanym świecie. Ma jednak także swój cień. Na zdjęciu Franciszek sprawuje mszę podczas XV Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów w watykańskiej bazylice św. Piotra

O. MICHAŁ PALUCH OP Strukturalne słabości dworskiego modelu sprawowania władzy okazały się szczeliną, która pozwoliła wślizgnąć się do instytucji Kościoła, a potem zagnieździć i niestety na sporą skalę rozgościć, nadużyciom, które dziś wywołują słuszne oburzenie i niesmak.

Wydarzenia ostatnich miesięcy obnażyły poważne słabości Kościoła katolickiego w Polsce i na świecie. Uwaga opinii publicznej koncentruje się z oczywistych względów na skandalach obyczajowych i poważnych przestępstwach w sferze ochrony nieletnich przed nadużyciami seksualnymi. Prowadzi to do zrozumiałej w takim kontekście tezy, że odpowiedzialność za obecny kryzys ponosi w największym stopniu lawendowa mafia w Kościele, która oplotła większość watykańskich instytucji, paraliżując ich zdrowe reakcje.

Taka teza jest medialnie atrakcyjna, ale obawiam się, że też po prostu nietrafna. Nie tylko dlatego, że – jeśli zgodzić się z tezami reportażowej książki „Sodoma" Frédérica Martela, autora, który bądź co bądź sporo zainwestował w ten temat – jedna mafia tego typu w Watykanie nie istnieje i należy raczej mówić o szeregu poważnych, niezależnych od siebie obyczajowych problemów poszczególnych ludzi Kościoła. Teza ta jest nietrafna przede wszystkim dlatego, że myli skutek z przyczyną. Opisywane zjawiska są emanacją głębszego kryzysu. Bez jego zdiagnozowania rozmaite pomysły na doraźne środki zaradcze będą jedynie koić ból, ale nie leczyć.

Spróbujmy więc zadać sobie pytanie o główną przyczynę kryzysu i możliwe skuteczne środki zaradcze. Oczywiście z pokorą uznając, że to tylko głos w burzy mózgów na temat zjawisk,...