Dzwonkiem czy pączkiem?

autor zdjęcia: Bartłomiej Zborowski

źródło: PAP

Elektorat może mieć w pewnych sprawach poglądy skrajne, a w innych – umiarkowane

Każdy z nas może stać się radykałem w jakiejś sprawie.

Czy za pomocą pączka oraz dzwonu można lepiej zrozumieć procesy zachodzące w polityce krajowej oraz międzynarodowej, wzrost populizmu oraz narastanie polaryzacji w społeczeństwach zachodnich? Nie tylko można, ale nawet jest to konieczne.

Dotychczas o rozłożeniu elektoratów myśleliśmy w kategoriach tzw. rozkładu Gaussa, czyli krzywej dzwonowej. Na pewno każdy z czytelników spotkał się w swoim życiu właśnie z takim wykresem, który pokazywał rozłożenie pewnych cech od najmniejszych do największych, z wielkim wzrostem pośrodku. Ten rozkład dobrze i trafnie okazuje występujące w naturze zjawisko: najmniej spotykane są cechy skrajne, a najczęściej natrafiamy na cechy przeciętne. Tak działa natura czy – węziej – ewolucja, i krzywa dzwonowa właściwie opisuje ten mechanizm.

Jeśli zbadamy na przykład wzrost czy wagę ludzi, lub jakiegokolwiek innego gatunku zwierząt, to rzeczywiście najmniejsze wskazania będą charakteryzować osobniki o skrajnych parametrach, a największe – osobniki przeciętne. Mówiąc krótko – skrajnie chudych i skrajnie grubych oraz bardzo niskich i bardzo wysokich jest o wiele mniej niż tych, którzy wzrost oraz waga mają w granicach średniej. Proste, prawda? W dodatku prawdziwe.

Mniej radykałów?

Przez wiele lat dokładnie tak myśleliśmy o elektoratach w poszczególnych krajach – że najmniej jest...