Prawo pierwotne i prawo wtórne Unii Europejskiej

UE będąc organizacją ponadnarodową, dysponuje własnym autonomicznym porządkiem prawnym

W dzisiejszych rozważaniach na łamach dodatku „Sądy i prokuratura" postanowiłam napisać parę słów na temat kilku definicji dotyczących prawa UE, często pojawiających się w debacie publicznej, a które mogą nie być do końca zrozumiałe dla przeciętnego odbiorcy, zwłaszcza niebędącego prawnikiem.

Zatem od początku. Prawo Unii Europejskiej stanowi część kultury europejskiej. UE, będąc w istocie organizacją ponadnarodową, dysponuje własnym autonomicznym porządkiem prawnym, wyrażającym się przede wszystkim w coraz ściślejszym i pogłębiającym się związku polityczno-prawnym państw członkowskich. Zapoczątkowany w latach 50. XX wieku w ramach Wspólnot Europejskich, a następnie rozwijany przez Unię Europejską, system normatywny pozostaje względnie nowym, w dalszym ciągu rozwijającym się zespołem zasad, wartości i tradycji, o nie do końca ustabilizowanym kierunku i dynamice rozwoju.

Rozwój prawa Unii Europejskiej jest pochodną określonych celów tej organizacji, ujętych w traktatach założycielskich. Ich realizacja w postaci powołania rynku wewnętrznego wymagała harmonizacji lub ujednolicenia prawa i w rezultacie ustanowienia nowego typu władzy prawodawczej, funkcjonującej niezależnie względem państw członkowskich

Prawem Unii Europejskiej określamy zbiór aktów, które składają się na prawny system wspólnoty. Zanim podpisano traktat w Lizbonie, mówiono o...