Delegacje sędziów kontra prawo unijne

Fundamentem gwarancji ustrojowej niezawisłości sędziowskiej jest nieusuwalność i nieprzenaszalność sędziego. Wyłomem jest możliwość delegowania sędziego.

Opinia rzecznika generalnego w sprawach połączonych od C-748/19 do C-754/19 Prokuratura Rejonowa w Mińsku Mazowieckim/WB i in. z 20 maja 2021 r. w przedmiocie możliwości delegacji sędziów przez ministra sprawiedliwości do pełnienia obowiązków sędziego w innym sądzie jest miażdżąca dla obecnej kilkadziesiąt lat w polskim systemie instytucji delegacji. Zaaprobowanej notabene przez sam Trybunał Konstytucyjny i niewzruszonej przez Sąd Najwyższy. Tymczasem trudno o bardziej niejasną, nietransparentną i uznaniową regulację.

Opinia rzecznika generalnego diagnozuje słabości gwarancji ustrojowych niezawisłości sędziowskiej w Polsce, utrwalone zresztą w przeszłości przez sam Trybunał Konstytucyjny, który w sposób bezrefleksyjny i zawężający wyłożył niegdyś instytucję delegacji, nie chcąc dostrzec realnego zagrożenia, jakie niesie ona dla niezawisłości sędziowskiej. Trzeba było wielkiego zaufania do władzy wykonawczej, aby liczyć na dobrą wolę polityczną w stosowaniu tej instytucji.

Na czym polega instytucja delegacji sędziego

Fundamentem gwarancji ustrojowej niezawisłości sędziowskiej jest nieusuwalność i nieprzenaszalność sędziego. Wyłomem od tych gwarancji jest możliwość delegowania sędziego do innego sądu. Zgodnie z art. 77 § 1 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych minister sprawiedliwości może delegować...