Skutki niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego

W przypadku stwierdzenia oczywistej niecelowości wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez wierzyciela, komornik sądowy ustala opłatę w wysokości 10 proc. egzekwowanego świadczenia. Pełnomocnik dłużnika może zaś w takiej sytuacji żądać zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w egzekucji.

Głównym celem postępowania egzekucyjnego jest wyegzekwowanie od dłużnika na rzecz wierzyciela świadczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym w przymusowy sposób. Jeżeli roszczenie to obejmuje zapłatę przez dłużnika na rzecz wierzyciela określonej sumy pieniędzy to komornik sądowy na podstawie art. 27- 29 ustawy z 28 lutego 2018 roku o kosztach komorniczych (dalej: u.k.k.) ustala opłatę egzekucyjną, którą co do zasady obciążany jest dłużnik. Zasada ta, prócz art. 27 i następnych u.k.k. wynika również wprost z treści art. 770 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 roku Kodeks postępowania cywilnego (dalej: k.p.c.) zgodnie, z którym dłużnik zwraca wierzycielowi koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Co zatem w sytuacji, w której przeprowadzenie egzekucji było w momencie jej wszczęcia niecelowe?

Płaci wierzyciel

Zarówno w poprzednim stanie prawnym, uregulowanym w ustawie z 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji (dalej: u.k.s.e.), jak i w obowiązującej ustawie o kosztach komorniczych nie została sformułowana ustawowa definicja niecelowego wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Artykuł 30 u.k.k. wskazuje tylko na konsekwencje takiego działania, a więc wydanie przez komornika postanowienia o pobraniu od wierzyciela opłaty stosunkowej w wysokości 10 proc. egzekwowanego świadczenia. Jako, że przepis w...