Pod biało-czerwono-białą flagą

źródło: Wikipedia

Wincenty Konstanty Kalinowski, „Kastuś” (1838–1864), bohater Białorusi i Polski

źródło: Wikipedia

„Unia lubelska” – obraz namalowany przez Jana Matejkę dla upamiętnienia 300. rocznicy unii Polski i Litwy zawartej w 1569 r.

źródło: Wikipedia

W 1918 r. białoruskie elity zwołały Zjazd Organizacji Narodowych, tworząc Centralną, a następnie Wielką Białoruską Radę o kompetencjach parlamentu i władzy wykonawczej

Białoruś to kraina o tysiącletnich dziejach. Mimo bogatej historii białoruska świadomość narodowa obudziła się późno. Pewne jest jedno: bez Rzeczypospolitej nie byłoby dziś ani Białorusinów, ani niepodległej Białorusi.

„W czasie zażartej bitwy kniaź zdjął z ranionej głowy skrwawioną płócienną opaskę i pod zaimprowizowanym biało-czerwono-białym proporcem poprowadził drużynę do zwycięstwa". Tak pochodzenie narodowych barw Białorusi, pod którymi protestuje demokratyczna opozycja, opiewa poeta Siergiej Sokołow-Wojusz. Zanim jednak przejdziemy do heraldyki, spójrzmy w daleką przeszłość. To konieczne, żeby zrozumieć, kim są Białorusini. Zadanie nie jest proste. Przez wieki toczyły się spory o pochodzenie etniczne, nazewnictwo i granice geograficzne urokliwej krainy.

Zamierzchła przeszłość

Wiemy z pewnością, co udowadniają badania archeologiczne, że pierwsze istoty rozumne pojawiały się na terenie dzisiejszej Białorusi ok. 40 tys. lat temu. Nie byli to jednak przedstawiciele Homo sapiens, tylko neandertalczycy. Jeśli chodzi o bezpośrednich przodków naszych wschodnich sąsiadów, to epokę żelaza zdominowały dwie kultury. Pierwsza, zwana wielbarską, pojawiła się w II stuleciu naszej ery na terenie północnej Polski, zachodniej Białorusi i Ukrainy. Zazwyczaj jest identyfikowana z plemionami Gotów. W V stuleciu ustąpiła kulturze praskiej, czyli zachodniosłowiańskiej. Natomiast latopisy z przełomu X i XI w. wymieniają wschodniosłowiańskie plemiona Krywiczów, Dregowiczów i Radymiczów,...