Nie tak łatwo uciec za granicę z opodatkowaniem

Podatnik jest uznawany za polskiego rezydenta podatkowego z powodu posiadania zarządu na terytorium Polski także wtedy, gdy jego bieżące sprawy są tu prowadzone w sposób zorganizowany i ciągły, mimo posiadania siedziby w innym

Ustalenie rezydencji podatkowej z założenia nie powinno nastręczać problemów. Jeżeli podmiot gospodarczy jest zarejestrowany w Polsce i tutaj prowadzi swoją działalność gospodarczą, to – zgodnie z zasadą ogólną – podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Ale czy tylko wtedy? Niekoniecznie.

Ustawodawcy na całym świece od lat toczą nierówny wyścig z rzeczywistością gospodarczą, starając się dopasować przepisy (w tym podatkowe) do jej poziomu złożoności i tempa zmian. Rewolucja cyfrowa i fakt, że coraz większa część usług może być dostarczana zdalnie, a fizyczna obecność nie jest już kluczowa dla efektywnego zarządzania przedsiębiorstwem i podejmowania decyzji powoduje, że ustalenie rezydencji podatkowej danego podmiotu nie jest takie oczywiste.

Z rezydencją podatkową nierozerwalnie związane jest pojęcie obowiązku podatkowego. Obecnie kwestię tę regulują dwa przepisy – art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, określający tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy, oraz art. 3 ust. 2 ustawy o CIT stanowiący o obowiązku ograniczonym.

Zgodnie z pierwszym z przywołanych przepisów rezydentami podatkowymi są podmioty, które mają w Polsce siedzibę lub zarząd i w rezultacie są obowiązane do płacenia podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce od całości...