Nie warto chodzić na skróty

źródło: museo del prado

Wielcy chrześcijańscy kronikarze Dionizy Mały i Beda Czcigodny uważali, że nowa era chrześcijańska rozpoczęła się w dniu Wcielenia Chrystusa: 25 marca AD 1. Na zdjęciu obraz „Zwiastowanie” włoskiego malarza Fry Angelica, namalowany ok. 1430 r.  

Felieton historyczny nie może się posługiwać skrótami myślowymi.

Uświadomili mi to ostatnio życzliwi czytelnicy, którzy po przeczytaniu mojego wstępniaka z poprzedniego tygodnia uprzejmie zwrócili uwagę, że PRL wcale nie trwał, jak to napisałem, przez 50 lat, a Herod Wielki nie zmarł w 6 r. n.e. Pominięcie literki „p" w takim tekście ma poważne konsekwencje. Choć z kontekstu felietonu można łatwo wywnioskować, że skoro Jezus urodził się dwa lata po śmierci Heroda (4, 5 lub 6 rok p.n.e.), to na pewno dotyczy to czasu przed naszą erą. Błąd jest jednak błędem i jest mi za niego wstyd. Dlatego uważam, że najlepszą formą unikania tego typu „pomyłek" z udziałem chochlików drukarskich jest używanie określenia „przed" lub „po" Chrystusie. Ta cała „nasza era" to jakieś dziwne szkaradztwo myślowe wprowadzone do języka naukowego przez niemieckiego astronoma Johannesa Keplera w dziele „Joannis Keppleri...