Zygmunt Staszczyk „Muniek”: Nigdy nie ufałem Rosji

autor zdjęcia: Jacek Poremba

źródło: Rzeczpospolita

Szpital to była dla mnie ważna lekcja, widziałem, jak ludzie ciężej chorzy ode mnie imponowali poczuciem humoru i hartem ducha – mówi Jackowi Cieślakowi Zygmunt Staszczyk, wokalista T.Love, grupy, która wraca z płytą „Hau Hau".

Plus Minus: Otarłeś się o śmierć, przeszedłeś udar, lekarze mówią, że niemal cudem ocalałeś. Przed Wielkanocą więcej z niej rozumiesz – czym są życie, śmierć, zmartwychwstanie?

Nikomu nie życzę choroby ani sytuacji, w jakiej się znalazłem, ale jak się okazuje, z wszystkiego można wyciągnąć jakieś wnioski na życie dla siebie. Mówisz zmartwychwstanie... Duże słowa. Ale to chyba jest po coś, myślałem. Dziękuję Bogu. Cały czas dziękuję Bogu, co wynika z mojego światopoglądu. Chodzę do kościoła, nie stałem się dewotem – chodziłem wcześniej, ale teraz częściej. Pierwsze kroki po wyjściu ze szpitala skierowałem do mojego lokalnego kościoła. Parafianie gratulowali mi odzyskanego zdrowia. Może mam tu jeszcze coś do zrobienia, myślałem. A jak już zacząłem łazić po okolicy, spotkałem się z ogromną życzliwością – na ulicach, w spożywczaku, na poczcie, w lokalnej przychodni.

Pojechałeś do Londynu, żeby spełnić swoje koncertowe marzenie i zobaczyć na jednej scenie jednego dnia w Hyde Parku Boba Dylana i Neila Younga.

Zacznijmy od tego, że nigdy się nie badałem. Bałem się lekarzy, szpitali, a żyłem szybko – 200 kilometrów na godzinę. Nie uważałem się za nieśmiertelnego, bo już brali z mojej półki, ale nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Żyłem kompulsywnie, ciągle koncertowałem, dużo podróżowałem. Przed tamtym wyjazdem do Londynu wróciłem z...