Czyja Polska?

autor zdjęcia: Radek Pasterski

źródło: Rzeczpospolita

Polityka rządu to przekupywanie i przyzwyczajanie Polaków do jałmużny. A tymczasem powinna ich nagradzać za inwencję i pracowitość – pisze ekonomista.

30 lat temu, 4 czerwca 1992 r., premier Jan Olszewski w dramatycznym przemówieniu w Sejmie spytał: „Czyja Polska?”. Pytał, jak przystało na męża stanu, wyraziciela marzeń i nadziei milionów Polaków, którzy po odzyskaniu wolności w 1989 r. chcieli budować wolną, sprawiedliwą i zasobną ojczyznę.

Zastanawiam się, jak dziś na to pytanie odpowiedzieliby młodzi ludzie z kredytem mieszkaniowym zadłużeni na 30 lat, chorzy czekający miesiącami na wizytę u specjalisty, emeryci wybierający między płaceniem za energię albo za leki czy właściciele firm bez szans na kredyt w polskich bankach. Jako bliski współpracownik Jana Olszewskiego, przywołując tamto pytanie, mam świadomość, jak trudno jest wielu ludziom identyfikować się z Polską widzianą przez pryzmat urzędów, banków, szpitali czy sądów.

Więc czyja jest dziś Polska? Należy głównie do tych, w których rękach jest władza ustawodawcza, wykonawcza, sądownicza, do których należą media i których własnością w dominującym stopniu jest kapitał finansowy, majątek narodowy i nieruchomości.

Wielki niemowa

Władza ustawodawcza w Polsce coraz bardziej oddala się od swoich wyborców. Ordynacja narzucona konstytucją z 1997 r. umożliwiła ewoluowanie systemu politycznego w stronę partii...