Górska kość niezgody

autor zdjęcia: NAC

źródło: Rzeczpospolita

Schronisko górskie Markowe Szczawiny (1925 r.). W 2007 r. PTTK podjęło decyzję o zburzeniu budynku i wybudowaniu w jego miejsce nowego schroniska

autor zdjęcia: Zamojski Tadeusz/NAC

źródło: Rzeczpospolita

Widok na schronisko górskie na stokach Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim, lata 30. XX wieku

autor zdjęcia: Zamojski Tadeusz/NAC

źródło: Rzeczpospolita

Młodzi turyści na szczycie Babiej Góry, 1925 r.

Od zarania dziejów sportu i turystyki w czasach starożytnych wierzono, że dyscypliny te pomagają nie tylko hartować ciało i ducha jednostki, ale też jednoczyć ludzi ponad podziałami. Historia polsko-niemieckiej wojny na pędzle pokazała jednak, że nie zawsze ta zasada się sprawdzała.

Czy to właśnie duch odwiecznej słowiańsko-germańskiej rywalizacji skłonił buńczucznych turystów obu narodowości do kuriozalnej, niemającej precedensu w historii turystyki walki o wdzięki Babiej Góry – „Królowej Beskidów”? Najwyższy w tym paśmie, wznoszący się na wysokość 1725 m n.p.m. szczyt od wieków pobudzał wyobraźnię ludzi, czego dowodem są liczne związane z nim legendy. Niektóre z nich głoszą, że góra jest w rzeczywistości kochanką zbójnika, która na wieść o śmierci ukochanego skamieniała z żalu. Inne podania wieszczą o ukrytych pod nią, zakopanych przez zbójników bajecznych skarbach. Nie bez powodu górę znano także pod nazwami „Diablak” oraz – z racji występującej tam tendencji do szybkich i gwałtownych zmian pogodowych – „Kapryśnica”. Bez względu jednak na to, czy nasi przodkowie rzeczywiście dawali wiarę tym fantastycznym opowieściom, z pewnością potężny, zazwyczaj przesłonięty welonem chmur szczyt wzbudzał w nich respekt i pokorę. Niewielu śmiałków zapuszczało się na jego wierzchołek. W niższych jego partiach natomiast chętnie wypasano owce i woły.

Beskidenverein kontra Towarzystwo Tatrzańskie

Sytuacja uległa zmianie w XIX wieku, kiedy ogólnoświatowy trend prężnie rozwijającej się mody na turystykę górską dotarł...