Dokumentacja Problemy z certyfikatami rezydencji

Zastosowanie podatkowych preferencji w podatku u źródła i zachowanie należytej staranności nieodłącznie związane są z wymogiem posiadania odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej spełnienie warunków danej preferencji podatkowej.

Dokumentacja ta ma zawsze jeden stały element – certyfikat rezydencji, którego celem jest udokumentowanie kraju rezydencji podatkowej kontrahenta.

Spełnienie tego wymogu w praktyce może się wiązać z problemami natury praktycznej. Zdarza się bowiem, że mimo iż zagraniczny kontrahent jest rezydentem podatkowym danego kraju, nie jest możliwe uzyskanie certyfikatu. W części przypadków wynika to z braku woli kontrahenta – globalni giganci w ramach swoich polityk po prostu nie dostarczają certyfikatów rezydencji klientom innym niż kluczowi – jednocześnie wymuszając w systemie płatności i umowach płatność należności bez poboru podatku. W takich bowiem przypadkach płatnik jest zobowiązany do ubruttowienia należności i odprowadzenia podatku u źródła ze swoich własnych środków.

W innych przypadkach pozyskanie certyfikatu nie było możliwe z uwagi na szczególny status podatkowy podmiotu. Dotyczy to przykładowo międzynarodowych instytucji podatkowych, takich jak Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju (Bank Światowy), Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR) czy Europejski Bank Inwestycyjny (EBI). W celu uniknięcia dyskusji z organami podatkowymi

Minister Finansów pisemnie potwierdził immunitet podatkowy oraz brak obowiązku przedstawiania certyfikatów przez te podmioty (wyjaśnienia z 29 maja 2001 r., PB7/033-1934/2001).

Często powodem...