Zakaz immisji

Ochrona przed częstym zjawiskiem, jakim są immisje, jest wielowymiarowa. W zależności od konkretnej sytuacji, szeroko pojętej intensywności naruszenia, od strony karnoprawnej możemy niekiedy mówić o nękaniu, naruszeniu prywatności, rozstroju zdrowia, uszczerbku na zdrowiu. Administracyjnoprawnie uwzględnić należy chociażby aspekty ochrony środowiska. W tych przypadkach osoba dotknięta określonym zachowaniem musi jednak liczyć na zrozumienie i chęć podjęcia czynności przez organy ochrony prawnej. W zakresie cywilnoprawnym – swobodniejszym w korzystaniu, choć nie zawsze tak samo skutecznym jak publicznoprawne sankcje – mamy do czynienia z wyraźnym zakazem immisji, niemniej z uwagi na trudności w konstrukcji roszczenia, zwłaszcza od strony podmiotowej, przychodzi nam też z pomocą judykatura. Jak zauważono, immisje niematerialne, będące skutkiem określonego korzystania z nieruchomości sąsiedniej, pośrednio oddziałują na dobra osobiste innej osoby, w tym właścicieli nieruchomości sąsiedniej, ale w takich przypadkach nie jest wykluczona ochrona dóbr osobistych przez żądanie m.in. zaniechania immisji na podstawie art. 24 k.c., więc za pomocą środków ochrony dóbr osobistych. W takiej sytuacji nie można wykluczyć, że hipotezy art. 24 k.c. i art. 144 w zw. z art. 222 § 2 k.c. będą się krzyżować. Przy rzeczywistym zbiegu roszczeń prawo wyboru przysługuje stronie dochodzącej ochrony (postanowienie SN z 22 listopada 2013...