Duma gatunkowa

Przez ponad stulecie archeolodzy zastanawiali się, czy prehistoryczni łowcy z epoki lodowej rzeczywiście polowali na mamuty (tzw. włochate, właściwe, wielkie; łac. Mammuthus primigenius), czy raczej tylko wykorzystywali zwierzęta padłe z przyczyn naturalnych, takich jak choćby starość, walki w stadzie, ugrzęźnięcie w błocie.

Zwolennikom polowania pierwsza z hipotez była na rękę, ponieważ ukazywałaby gatunek Homo sapiens z jak najlepszej strony i podkreślała ludzką kreatywność, odwagę, umiejętność współpracy i wykorzystywanie potencjału środowiska naturalnego. Natomiast sceptycy nie widzieli technologicznych podstaw do polowania na mamuty, czego dowodzić miały: zbyt słaba siła rażenia ówczesnej broni w stosunku do masy i anatomicznej budowy mamutów (skóra grubości 2 cm) oraz potencjalna ilość ofiar wśród łowców czyniąca polowanie nieopłacalnym pyrrusowym zwycięstwem.

Ale dowód wreszcie się pojawił – w Krakowie, w pobliżu kopca Kościuszki. Znajduje się tam stanowisko archeologiczne badane od wielu lat. Archeolodzy odkopali na nim szczątki około 120 mamutów...