Kobiety z marmurem

autor zdjęcia: Materiały prasowe/MNW

źródło: Rzeczpospolita

Camille Claudel, Walc, brąz 1889–1905

autor zdjęcia: Muzeum Narodowe w Krakowie / Jarosław Cyganik

źródło: Rzeczpospolita

Uczennice Wyższych Kursów dla Kobiet w Krakowie, ok. 1880 r.

Muzeum Narodowe w Warszawie po raz pierwszy w Polsce prezentuje rzeźby słynnej Camille Claudel oraz Polek tworzących w tym samym czasie co ona.

Wystawa „Bez gorsetu. Camille Claudel i polskie rzeźbiarki XIX wieku” opowiada o emancypacji artystek, które przełamywały społeczno-obyczajowe ograniczenia swojej epoki.

Bardzo długo uważano rzeźbę za dziedzinę sztuki zarezerwowaną wyłącznie dla mężczyzn, bo wymagała wysiłku fizycznego, ciężkiej pracy w pyle i brudzie. Niemal do końca XIX wieku żadna państwowa uczelnia artystyczna w Europie nie przyjmowała kobiet.

Ruch i emocje

W Paryżu sytuacja uległa zmianie w 1870 r., gdy Hélène Bertaux założyła tam pierwszą żeńską szkołę rzeźbiarską. Warszawska Szkoła Sztuk Pięknych zaczęła przyjmować kobiety dopiero w 1904 r., a Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie w 1920 r.

Camille Claudel (1864–1943) była niezwykle utalentowana. W Paryżu została uczennicą starszego od niej o 24 lata geniusza Auguste Rodina, a wkrótce jego kochanką i muzą. W sztuce wzajemnie się inspirowali. Ale Claudel szybko zaczęła tworzyć też naznaczone własną indywidualnością rzeźby.

Znakomicie potrafiła...