Ochrona własności w prawie UE

Rozwiązania ustawowe dotyczące ograniczeń prawa własności w niektórych państwach członkowskich UE potrafią budzić wiele emocji, chociaż może jest to wynik ich nieadekwatnego stosowania. Znani są tzw. dzicy lokatorzy wykorzystujący wadliwości rozwiązań prawnych, które doprowadzają do faktycznego pozbawienia czy ograniczenia prawa własności, gdy na orzeczenie eksmisyjne – jeśli zostaje wydane – czeka się latami (np. Hiszpania: https://www.rp.pl/rynek-nieruchomosci/art19051301-hiszpanskie-pulapki-nieruchomosciowe-czyli-okupas, Polska: https://www.money.pl/gospodarka/mieszkancy-pod-ochrona-pozbycie-sie-dzikich-lokatorow-bywa-trudne-i-trwa-latami-6343452936382593a.html, Francja: https://www-leparisien-fr.translate.goog/val-d-oise-95/garges-les-gonesse-des-squatteurs-lui-ont-pris-sa-maison-29-01-2018-7529970.php?_x_tr_sl=fr&_x_tr_tl=pl&_x_tr_hl=pl), czy pomysły regulacji, które pośrednio pozbawiają sensu prawo własności, i to bez odszkodowania (https://www.rp.pl/prawo/art37363941-prawo-geologiczne-i-gornicze-wszystko-w-rekach-glownego-geologa). Zachodzi więc niekiedy potrzeba bezpośredniego stosowania uregulowań ponadustawowych – np. unijnych czy konstytucyjnych – aby móc bronić przed socjalistycznym podejściem do prawa własności tego, na co pracowało się czasami całe życie.

Wprawdzie zgodnie z art. 345 TFUE traktaty nie przesądzają zasad prawa własności w państwach członkowskich, ale z pomocą może...