Paradoks Lucasa

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Trudno sobie wyobrazić, by PKB per capita czy ogólny poziom zamożności nie rósł w kraju poprawiającym jakość swoich instytucji, poziom edukacji, coraz bardziej otwartym na wymianę handlową i rozbudowującym infrastrukturę technologiczną.

Cykle w gospodarce nie odnoszą się tylko do zmienności w dynamice procesów produkcji, ale także do zmian w tematach, wokół których toczą się najgorętsze spory akademickich ekonomistów. Jeszcze parę lat temu wiele wskazywało na to, że w makroekonomii nie bardzo jest się o co spierać. Inflacja od początku XXI wieku była niska i pod kontrolą, a proces konwergencji następował: ubogie jeszcze niedawno Chiny, Indie i Wietnam, a w naszej części świata Polska, Litwa czy Rumunia, zmniejszały lukę rozwojową dzielącą ich od bogatego Zachodu.

Opanowanie inflacji umożliwiło przez lata utrzymywanie niskich stóp procentowych, więc mimo strukturalnego deficytu budżetowego koszty obsługi długu publicznego były niewielkie i pozwalały na stabilne finansowanie dóbr publicznych i programów socjalnych. Kryzys finansowy z lat 2008–2010 w sferze realnej nie okazał się tak groźny, jak się na początku wydawało – szybka i zdecydowana reakcja rządów oraz banków centralnych skróciła i spłyciła recesję, a bezrobocie wróciło do niskiego poziomu.

Pytania o inflację

Ostatnie dwa lata pokazały jednak, że makroekonomia nie jest nudna. Inflacja to nie tylko ciekawostka dla historyków gospodarczych, ale dotkliwy, bieżący problem w większości gospodarek świata, więc na nowo rozgorzał spór o jej naturę, przyczyny i metody ograniczania dynamiki...