Demokracja wymaga

autor zdjęcia: materiały prasowe

źródło: Rzeczpospolita

We wrocławskim spektaklu występuje 19 postaci, o połowę mniej niż w filmie Federico Felliniego

autor zdjęcia: Marta Wiącek

źródło: Rzeczpospolita

– Walcząc z uchodźcami, próbujemy wrócić do przeszłości, a to niemożliwe – mówi Wojciech Kościelniak, reżyser „A statek płynie” w Teatrze Capitol.

Skąd pomysł, żeby przypomnieć „A statek płynie” Federico Felliniego właśnie teraz?

Nigdy nie ukrywałem, że Federico Fellini, gdybym miał wybrać jednego ulubionego reżysera, jest właśnie tym najważniejszym. Jednocześnie muszę dodać, że nie myślałem o filmie „A statek płynie” jak o materiale na musical bądź spektakl w teatrze muzycznym. Wymyka się on z kanonu konstrukcji musicalowej z wątkiem miłosnym lub wesołą akcją.

Wątek miłosny mamy prawie jak w „Titanicu”, nie jest najważniejszy, ale odgrywa znaczącą rolę w finale.

Ale nie jest to kręgosłup akcji, trudno wokół niego budować widowisko, a gdy się wojuje z prawidłami musicalu, potrafi się zemścić. Natomiast Konrad Imiela, dyrektor wrocławskiego Capitolu, wie, że Fellini jest moim ulubionym reżyserem i dlatego zaproponował mi realizację spektaklu. W pierwszym momencie zareagowałem entuzjastycznie, ale kiedy wróciłem do filmu po latach pod kątem pisania scenariusza, trochę się przeraziłem, ponieważ akcja jest wysmakowana, lecz powolna.

Są tam elementy pastiszu i parodii, jednak mimo...