Akty prawa miejscowego i art. 94 Konstytucji RP

Upoważnienie ustawowe należy interpretować w sposób ścisły, więc musi być ono wyraźne, a nie dorozumiane i w związku z tym brak określonych regulacji czy luka w prawie nie stanowią podstawy dopuszczającej wprowadzenie określonej regulacji w trybie uchwały.

Problematyka dotycząca regulacji konstytucyjnych w przedmiocie aktów prawa miejscowego była wielokrotnie (i jest nadal) omawiana w judykaturze.

Jest to oczywiste, ale jak musiał wyjaśniać Trybunał Konstytucyjny, rozwiązania dotyczące konstytucyjnego systemu źródeł prawa powszechnie obowiązującego są uregulowane w osobnych przepisach Konstytucji RP, w szczególności w jej art. 87 i art. 94.

Trybunał dostrzegł też, że art. 87 i art. 94 Konstytucji RP nie mogą zasadniczo być odrębnymi wzorcami kontroli w ramach postępowania wszczętego w wyniku wniesienia skargi konstytucyjnej (z odwołaniem się do wyroków TK z 12 kwietnia 2011 r., SK 62/08, z dnia 12 kwietnia 2012 r., SK 30/10).

Trybunał uzasadniał, iż przepisy te zostały umieszczone w rozdziale III Konstytucji RP „Źródła prawa” i mają charakter ustrojowy, z czego wywiódł, że nie można z nich wywodzić konstytucyjnych praw i wolności jednostek, których ochronie służy skarga konstytucyjna.

Natomiast, badając istotę zarzutu znajdującego się w skardze konstytucyjnej i stwierdzając, iż dotyczy on naruszenia normy z art. 45 w związku z art. 87 i art. 94 Konstytucji RP, ocenił, że w takim przypadku art. 87 oraz art. 94 Konstytucji RP mogą być dopuszczalnymi związkowymi wzorcami kontroli (wyrok TK z 10 lutego 2015 r., sygn. SK 50/13, z powołaniem się także na wyrok TK z 10 czerwca 2003 r., sygn. SK 37/02, gdzie...